(d.1877 / ö.1964)

Anadolu'da yetişen büyük velilerdendir. 1294 (m.1877) yılında Elazığ'ın Sarılı köyünde dünyaya geldi. Küçük yaşta ilim tahsiline başladı. On beş ya­şında ailesi ile birlikte göçtüğü Sofular köyünde Kadiri ve Nakşî şeyhi Hacı Ömer Efendi ile tanıştı. O sırada aynı köyde misafir olarak bulunan Hacı Ömer Efendi Hazretleri, köyüne dönme hazırlığı yaparken, genç Muharrem Efendi: "Efendi! Nereye gidiyorsunuz? Ben sizi nerede bulurum? Size nasıl geli­rim?" diye sorduğunda: "Biz seni kendimize çekeriz" karşılığını aldı. Aradan bir süre geçince, Muharrem Efendi, Hacı Ömer Efendi Hazretle­ri’ni özledi. Fakat bir türlü onun kendisini çekmediğini görünce, yola çıktı. Ya­ya olarak efendisinin bulunduğu köye vardı. Çeşmede abdest alıp Cuma nama­zını kılmak için camiye doğru giderken, evinin önünde beklemekte olan Hacı Ömer Efendi: "Gel benim talebem, evladım! Gördün mü, seni nasıl kendime çektim" dedi. Bundan sonra kendisine bağlanarak bir daha ayrılmadı. Zamanla gelip "Harput'a yerleşti. Burada zahir ilimlerini de ilerletme imkânı buldu. Muharrem Hilmi Efendi 1906 yılında tabur imamı olarak askere alındı. Aynı görevle Bitlis'te bulunduğu sırada, orada bulunan büyük âlim ve mürşid olan Muhammed Küfrevî Hazretleri ile tanışıp ondan faydalandı ve daha sonra da kendisinden hilafet aldı. Bundan sonra yine tabur imamı olarak Yemen'e gönderildi. Orada hem askerlik görevini sürdürdü. Hem de Yemenli çocuklara Türkçe muallimliği yaptı. Yemen'de bulunduğu sırada kendisinden nice kerametler görüldü. Gerek askerler, gerekse yerli halk kendisine hayli rağbet gösterdiler. Daha sonra sıra­sıyla Mekke ve Medine'de de tabur imamı olarak görev ifa etti. Sonra Erzu­rum'a dönüp Birinci Dünya Savaşı'na katıldı. 1925 yılında emekliye ayrılarak memleketi olan Elazığ'a gelip yerleşti. Bundan sonra kendisini ilim ve irşada verip evinden dışarı çıkmadı. Muharrem Hilmi Efendi Hazretleri yazdığı şiirlerinde "Sırri" mahlasını kullanırdı. Abid ve zâhid bir zattı. Ömrünün sonlarına doğru 4–5 ay kadar hasta yattı. Hiçbir zaman halinden şikâyette bulunmadı. Durumu sorulduğu zaman: "Elhamdülillah iyiyim. Hiçbir şeyim yok. Dolaşıp ne yapacağım? Yat­mak hoşuma gidiyor. Yatıyorum işte" derdi. 1964 yılı Aralık ayının sonlarına doğru, Çarşamba'yı Perşembeye bağla­yan gece, seher vakti dünyadan göçtü. Naaşı Elazığ'da defnedildi. Muharrem Hilmi Efendi Hazretleri'nin yazdığı eserlerinden bazıları şun­lardır:

Divan,

Mev'ize-i Hilmiyye,

Dîvân-ı Hüdayî,

Menâzilü’s-Sâlikîn,

Mekâmât-ı Ezkâr-ı İlâhiyye lis Sâliki't-Tarîki'l-Kâdiriyye.

Yüce Allah sırrını mukaddes ve mübarek kılsın.