(d.? / ö.?)

Şemsüddin Ahmed el-Eflakî el-Arifî. Hayatı hakkında geniş bilgiye rastlanmamıştır. Babasının, Altınordu Devleti'nin Başşehri Saray'da öldüğü ve kendisine çok miktarda kitap bıraktığı kaynaklarda kaydedilmektedir. Bu du­rumda Eflakî'nin, babasının öldüğü şehrin civarında bir yerde doğduğu ve ora­dan Konya'ya geldiği anlaşılmaktadır. Konya'da, Sirâcüddin Mesnevîhan, Abdülmü'min Tokadı ve Nizameddin Erzincani Hazretleri'ne talebe olmuştur. Daha sonra Mevlana Hazretleri'nin oğlu Ulu Arif Çelebi Hazretleri'ne intisap etmiştir. Bu yüzden nisbesi "Arifi" diye kaydedilmiştir. Ulu Arif Çelebi Hazretleri'nin ölümünden sonra Abid Çelebi Hazretle­ri'ne, onun ölümünden sonra da sırasıyla Vacid, Şehzade ve Emir Adil Çelebi Hazretleri'ne intisap eylemiştir. Eflakî Hazretleri'nin şöhretini sağlayan "Menâkıbü'l-Arifin" adlı eseri­dir. Bu eserini, şeyhi ulu Arif Çelebi Hazretleri'nin isteği üzerine yazmaya başlamış ve zamanla genişletmiştir. Bu eser bir sofiler tarihidir.

Bu eseri dışında dört adet de gazeli bulunmaktadır