(d.1826 / ö.1863)

Anadolu'da yetişen Allah dostlarındandır. 1242 (m.1826) yılında doğdu. Babası, Şeyh Hüseyin Efendi, Diyarbakır'da medfundur. 1280 (m. 1863) yılın­da Şırnak ilinin Basret köyünde vefat etti. Türbesi, bu köydeki camiinin ya­nındadır. İlim tahsiline babasından başladı. Daha sonra Siirt'e gidip, Molla Halil Siirdî'nin medresesine kaydoldu. Burada tahsilini tamamlayıp icazet aldı. Raşine köyündeki amcası Şeyh Abdüsselam'ın yanına döndü. Orada Şeyh Muhammed Aynî'nin keramet sahibi kızı Fatıma-i Salihâ Hanım'la evlendi. Kayın babasından feyiz alıp, kemale erdi. Daha sonra mürşidi tarafından irşad için Basret köyüne gönderildi. Orada irşad hizmetlerini sürdürdü. Şeyh Halid Zibâri Hazretleri, kerameti açık açık görülen bir zattı. Hali­felerinden Ömer Zenkânî, bunlardan bazılarını anlatmaktadır. Bir defasında irşad için Barşin köylerinden Barşa'ya gitmişti. Etrafında binlerce insan top­landı. O da onlara vaaz ve irşatta bulunmaya başladı. Fakat kimse bu nasihat­lerden etkilenmemişti. Bu hali görünce hazret çok üzüldü ve: "Allahü Teala'ya yemin ederim ki, eğer şu ağaca vaaz etseydim, Allahü Teala'nın azametinden dolayı yanar, yıkılırdı" diyerek, karşısındaki dut ağacını gösterdi ve ağaca baktı. O sırada ağaç bir büyük gürültü ile yere yıkıldı. Etrafı­na fırtına sesi gibi şiddetli bir ses yayıldı. Orada bulunanlar bu halı görünce, hayret içinde ağlaşmaya başladılar. Kalpleri uyanıp, hepsi Şeyh Halid-i Zibarî Hazretleri'nin huzurunda tevbe ettiler. Bir müddet sonra Cizre'ye doğru yola çıktıysa da hastalanıp, Basret kö­yüne getirildi. Bir müddet sonra kırk iki yaşında vefat etti. Şeyh Hüseyin ve Muhammed Halid onun halifelerindendir.

Yüce Allah sırrını mukaddes ve mübarek kılsın.