(d.1803 / ö.1891)

Anadolu'da yetişen büyük velilerdendir. 1218 (m.1803) yılında Harput'un Percenç köyünde doğdu. Babasının adı Abdullah Efendi'dir. İlk tah­silini Harput'ta yaptıktan sora İstanbul'a gitti. Fatih-Sahn-ı Seman Medreseleri'nde tahsilini tamamladı. İcazetini alarak tekrar Harput'a döndü. Harput Meydan Camii Medresesi'nde ders verip talebe yetiştirdi. İki yıl sonra tekrar İstanbul'a döndü ve ders gördüğü medresede müder­rislik yaptı. Zamanın sultanı Sultan Abdülaziz tarafından saraya davet edilip huzur hocalığına tayin edildi. Ayrıca Evkaf Nezareti'nde büyük bir komisyona üye oldu. 1855 yılında Dârü'l-Maarif hocalığına getirildi. Harputlu İshak Efendi Hazretleri'nin Hıristiyanlara cevap olarak yazdığı "Ziyâü'l-Kulûb" adlı eseri meşhurdur. Bu eserinde, onların İslamiyet aleyhinde papazlar tarafından uydurulup yayılan uydurma görüşlere ilmî cevaplar vermiş ve onların bâtıl görüş ve iddialarını bir bir çürütmüştür. Harputlu İshak Efendi Hazretleri, hastalanıp yatağa düşünce, talebeleri ve ziyaretine gelenler çok üzülmüşlerdir. Onlara şöyle demiştir: "Neden üzülüyorsunuz evlatlarım, dostlarım? Gören de sizleri hiçbir şey bilmezler sanır. Ölüm mü'mine hediyedir. Ölüm, Hakk'a kavuşmaktır. Ölüm, fani âlemden göçmektir. Ölüm, yok olmak değildir. Bırakınız üzülmeyi ve ağ­lamayı. Ben seviniyorum, çünkü asıl vatanıma gidiyorum" buyurdu. 1309 (m.1891) yılında İstanbul'da vefat etti. Fatih Camii'nin kıble ta­rafındaki bahçeye defnedildi.

Yüce Allah sırrını mukaddes ve mübarek kılsın.