(d.1795 / ö.1843)

İstanbul velilerindendir. Adı, Süleyman Sıdkı olup, "İzzi Efendizâde" di­ye bilinir. 1210 (m.1795) yılında İstanbul Sütlüce semtinde doğdu. 1259 (m.1843) yılında yine İstanbul'da vefat etti. Sütlüce'deki Sadi Dergâhı bah­çesine defnedildi. Süleyman Sıdkı Efendi, babasının terbiye ve himayesinde yetişti. Aklî ve nakli ilimlerde üstün bir dereceye yükseldi. Son derece cömert, zarif ve mütevazı bir zat idi. Dünyanın geçici şeylerine gönül bağlamadı. Sultan II. Mahmud kendisine çok saygı gösterirdi. 1836 yılında dergâhını yeniden yaptır­dı. Dergâh kitabesindeki beyitler sultana duadır. Süleyman Sıdkı Efendi, evliyanın büyüklerinden Murad-ı Munzâvî Hazretleri'nden feyiz aldı. Ondan Nakşibendiyye yolunun edebini öğrendi. Galata Mevlevihanesi şeyhi meşhur Galib Dede aracılığı ile de Mevlevîlik yoluna bağlılığı vardı. Süleyman Sıdkı Efendi, on dört yıl kadar. Sütlüce'deki Sadi Dergâhı’nda insanlara ilim ve irfan öğretti. Şiirde de üstün kabiliyeti vardı. Çok güzel eser­ler meydana getirmiştir. Sadi Dergâhı’ndaki türbeye girilince, birinci kabir, babası Mustafa İzzî Efendi’nin, dördüncü kabir ise Süleyman Sıdkı Efendi'nindir.

Yüce Allah sırrını mukaddes ve mübarek kılsın.