(d.1453 / ö.?)

839 (m.1453–56) de Akhisar'ın Göl Marmarası veya Marmaracık köyün­de doğdu. İlköğrenimini babası İsa Halife Men aldı. Babası da şeyhti. Dinî ilimleri tahsil ettikten sonra Uşak'ın Kabaklı köyündeki Halveti şeyhi Alâeddin Uşşâkî Hazretleri'ne intisap etti. Sülukünu tamamladıktan son­ra Manisa'ya gitti ve derhal irşad faaliyetlerine başladı. Bir ara İstanbul'a, saraya davet edilerek bazı tarikatlar arasında çıkan ihtilafları halletmekle görevlendirildi. Bu görevi başarılı bir şekilde yerine getir­di. Bu yüzden kendisine "Yiğitbaşı" (Ebu'l-Fityan veya Feta'l-Fityan) unvanı verildi. Şeyhu Alâeddin Uşşâkî Hazretleri'nin vefatından sonra, halifesi olarak onun yerine geçti. Manisa'nın değişik camilerinde sürdürdüğü irşad faaliyetle­rine daha sonra Seyyid Hoca Mahallesi'ndeki tekkesinde devam etti. Zamanla harabe haline gelen bu tekkenin yerine bir vakıf tarafından mescit inşa edil­miştir. Ahmed Şemseddin Efendi Hazretleri, Halvetiyye tarikatının Ahmediyye kolunun kurucusudur. Bu kol Ramazaniyye, Sinaniyye, Uşşâkiyye ve Mısrıyye adları ile dört dala ayrılmıştır. Eserleri şunlardır:

Câmiu'l-Esrâr

Risâle-i Tevhid

Keşfü'l-Esrâr

Ravzâtü'l-Vâsılîn

Etvâr-ı Seb'a

Risâletü'l-Hüdâ

Kenzü'l-Hakâyık

Tabakâtü'l-Evliya

Mukaddimetü's-Sâliha

İrfânü'l-Maarif