(d.1516 / ö.1571)

Osmanlı Devri âlim ve velilerinin büyüklerindendir. 916 (h.1516) yılında Isparta'da doğdu. Anadolu ve Rumeli'nin çeşitli şehirlerinde kadılık yaptı. Sonra Kazaskerliğe kadar yükseldi. 979 (m.1571) yılında Edirne'de vefat etti. Ali b. Emrullah'ın dedesi Abdülkadir Hamidî sakalına kına yakmakla meşhur olduğu için kendisine "Kınalızâde" denilmiştir. Abdülkadir Hamidî ise Fatih'in hocaları arasında yer alır. İlim çevrelerinde büyüyen Ali b. Emrullah'ı babası bir süre sonra tahsilini geliştirmesi için İstanbul'a gönderdi. Tahsilini tamamladıktan sonra Edirne'ye gönderilip Hüsameddin Medresesi'ne müderris tayin edildi. Burada bir müddet kaldıktan sonra 1546 yılında, Bursa'da Hamzabey Medresesi'nde, 1550 yılında Kütahya'da Rüstem Paşa Medresesi'nde müderrislik yaptıktan sonra 1555 yılında İstanbul'da Süleymaniye Medresesi'ne tayin edildi. Daha sonra Şam, Kahire ve Bursa kadılığı, 1570 yılında İstanbul kadılığı, 1571 yılında da Anadolu Kazaskerliği görevlerinde bulundu. Arapça, Farsça ve Türkçede derin bilgi sahibi oldu. Kınalızâde Ali Efendi, daha çok ilmiyeye meyletmiş, bu arada takva yolundan da ayrılmamıştır. Binlerce talebesinin yanında birbirinden değerli dokuz kadar da eser yazmıştır. 1571 yılında Ramazan ayının altıncı günü Edirne'de vefat etmiş, cenaze­si, Edirne - İstanbul yolu üzerindeki "Vâkî Nazır" adlı meşhur kabristanına defnedilmiştir.

Yüce Allah sırrını mukaddes ve mübarek kılsın.