(d.? / ö.1470)

Bursa'da yetişen velilerdendir. Emir Sultan Hazretleri'nin halifelerinden Hoca Hasan Efendi'nin talebesidir. Babasının adı Musa'dır. Abid, zâhid ve vera' sahibi bir zattır. Vaaz ve nasihatle meşgul olduğu için kendisinden çok insan yararlanmıştır. Şekâik-i Nûmâniye sahibi der ki: "Ben onun el yazısı ile yazılmış bir kitap gördüm. O kitapta Kur'an-ı Kerim'in tefsiri, tevili ve tasavvuf büyüklerinin sözleriyle ilgili nice manalar gör­düm. Buradan onun zahir ve bâtın ilimlerine vakıf bir âlim olduğu anlaşılıyor." Bursa'da bir mescid yaptırıp 875 (m.1470) yılında vefat ettiği ve yaptırdığı mescidin yanına defnedildiği görülmektedir. Bu mescid, Veli Şemseddin Mescidi diye tanınmıştır. Balıkesir'de de ona nisbet edilen bir kabir bulunmaktadır. Bu zat kerametleriyle meşhur olmuştur. Anlatıldığına göre, Bursalı Hocazâde Efendi'nin babası bir ziyafet verip, oğulları da güzel elbiseler giye­rek bu ziyafette bulunmuştu. Hocazâde Efendi, eski elbise ile ayakkabı çıkarı­lan yerde idi. Veli Şemseddin Efendi Hazretleri, çocuklarının babasına: "Bunlar kimlerdir?" diye sorunca: "Oğullarımdır" dedi. Hocazâde'yi so­runca da: "O da oğlumdur. Fakat benim yolumu terketti. Okuyup yazmaya he­ves etmediğinden dolayı gözümden düştü" dedi. Bunun üzerine Veli Şemseddin Efendi Hazretleri çok nasihatte bulundu. Sonra Hocazâde'yi yanına çağırdı: "Bu durumdan üzülme" diye onu teselli etti. Sonra da şöyle devam ve te­selli etti: “İnşaallahü Teala yakın zamanda sen çok yüksek derecelere ulaşırsın. Kardeşlerin de sana hizmetçi olurlar” buyurdu. Aradan çok zaman geçmeden Hocazade, Muallim-i Sultanî (Padişah Öğ­retmeni) ve Kadıasker oldu. Babası ziyarete geldiğinde, babasıyla başköşeye oturdu. Kardeşleri de onlara hizmet etti. Veli Şemseddin Efendi Hazretleri’nin bir kerameti de böylece meydana gelmiş oldu.

Yüce Allah sırrını mukaddes ve mübarek kılsın.